Mieszkańcy dla Sopotu

Stowarzyszenie Mieszkańcy dla Sopotu

Prezydent Miasta Sopotu

p. Jacek Karnowski

 Sopot 6 grudnia 2022 r.

Szanowny Panie Prezydencie,

Stowarzyszenie Mieszkańcy dla Sopotu realizując swoje cele statutowe, którymi są m.in. wymienione w Rozdziale II § 6 pkt. 2 Statutu „ochrona przyrody” oraz w pkt. 8 „ochrona i zachowanie elementów istotnych dla tożsamości historycznej i kulturowej Sopotu i jej poszczególnych dzielnic: architektonicznych, urbanistycznych, przyrodniczych i infrastrukturalnych w szczególności zabytków i dóbr kultury, krajobrazu i fragmentów rodzimej przyrody, w tym terenów zieleni dostępnych wszystkim mieszkańcom oraz miejsc i obiektów o szczególnym znaczeniu dla mieszkańców”, zwraca się z apelem o jak najszybsze uruchomienie ścieżki proceduralnej w sprawie utworzenia rezerwatu przyrody „Lasy Sopockie” przez złożenie odpowiedniego wniosku do Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Gdańsku.

Istnieje szansa, że postulat utworzenia dużego rezerwatu przyrody w sopockim lesie zostanie zrealizowany. W sprawę zaangażowało się miasto, organizacje pozarządowe oraz grupa społeczników. Jeśli 300-hektarowy rezerwat „Lasy Sopockie” powstanie, to znacząco wzmocni ochronę środowiska przyrodniczego i krajobrazu naszego miasta. Byłaby to dobra wiadomość dla wszystkich, którym zależy na zachowaniu piękna sopockich zalesionych wzgórz. Ostateczna decyzja będzie należeć do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku.

Władze Sopotu szczycą się poziomem sopockiej edukacji. Rzeczywistość jest jednak zaszczytów nie warta. Szkół jest coraz mniej a dzieci w klasach przybywa. Rodzice muszą płacić nawet za papier do szkolnego ksera.

Nie ma też pieniędzy na dowóz dzieci na basen, a od kilkunastu lat nie powstała żadna nowa sala sportowa. Radny Sopotu Paweł Petowski złożył w tej sprawie interpelację.

Wywiad dla portalu mieszkancydlasopotu.pl przeprowadził Jakub Świderski

Klub „Melmak”

Melmak był planetą, z której pochodził Alf – bohater amerykańskiego sitcomu emitowanego w telewizji w latach 90. Uroczego serialu familijnego, tak bardzo kojarzącego się z ostatnią dekadą tysiąclecia. W Sopocie taką nazwę nosił natomiast klub, który mieścił się w nieistniejącym już budynku starej gazowni przy ul. Bitwy pod Płowcami.

Sopot od zawsze rozbrzmiewał dźwiękami muzyki. To, co działo się tutaj po wielokroć rezonowało i odbijało echem na cały kraj, można rzec – nadawało ton. Miał w tym względzie swoją legendę i dobrze wykutą markę, bo obok morza, to właśnie muzyka definiowała nasze miasto, to z nią było ono utożsamiane.

Na ulicy 1 Maja zaczepia mnie pewna pani i pyta jak dojść na Podjazd. Nie jest sama, obok wędruje dziesięcioletni na oko chłopiec. Turyści. Wyglądają na babcię z wnukiem. Chętnie wskazuję drogę.

– Idziemy do tego baru „Elita”, bo niedługo mają zamknąć a my jeszcze chcemy tam zjeść – mówi kobieta.

– Tak, „Elita”.  Zamykają, niestety – odpowiadam. I po krótkiej chwili refleksji dodaję: – To legenda.

– Wie pan, ja tak lubię Sopot… Szkoda takich miejsc.

Godzina parkingu za darmo dla Sopocian – w tej sprawie głosować mieli radni Sopotu, na drodze stanął jednak przewodniczący rady Miasta Sopotu – Piotr Bagiński.

Pod koniec czerwca br. przedstawiciele Stowarzyszenia Mieszkańcy dla Sopotu postanowili skorzystać z prawa do zgłoszenia projektu uchwały Rady Miasta Sopotu w trybie tzw. „inicjatywy obywatelskiej”. Powołany został obywatelski komitet, którego celem było zebranie przynajmniej 300 podpisów mieszkańców Sopotu, bo takiego poparcia wymagają przepisy Statutu gminy. Pierwszym krokiem było zgłoszenie Przewodniczącemu Rady Miasta Sopotu Piotrowi Bagińskiemu – członkowi Platformy Sopocian Jacka Karnowskiego, faktu powołania komitetu co uczyniono wraz z załączeniem projekt uchwały.

Jest upalny letni wieczór. Pod zasiekami jednego z grodzonych osiedli, tuż obok ochroniarskiej kwatery dowodzenia, uwija się jakaś dziarska osóbka. Panią, na oko 30+, oblekają super obcisłe galoty i nakrywa mocno naciśnięta na głowę czapeczka z daszkiem. Jest wyraźnie przejęta, ponieważ energicznie gestykuluje, ciskając przy tym w stróża donośnymi pokrzykiwaniami. Z racji zajęcia rozmową ze znajomym, początkowo w ogóle na te jazgoty nie zwracamy uwagi. Jednak pod koniec owej tyrady, staje się ona tak głośna, że nie sposób już toczyć rozmowy i chcąc nie chcąc, nasza uwaga kieruje się na owe zdarzenie. Dziarska pani „domyka” sprawę z ochroniarzem: